Integratieve therapie bij trauma
Het begrip “integratieve psychotherapie” heeft de afgelopen decennia steeds meer aandacht gekregen (Zarbo et al., 2016) en is binnen het bredere veld van traumabehandeling bijzonder populair geworden. Hoewel de interpretatie van integratie varieert, zijn er enkele terugkerende visies te onderscheiden.
Sommige deskundigen beschouwen integratie als het combineren van technieken uit verschillende behandelmodellen om flexibel in te spelen op de dynamische en veranderende behoeften van de cliënt.
Integratie wordt door sommigen beschouwd als het samenvoegen van verschillende verklaringsmodellen tot één samenhangend geheel, een nieuwe gestalt, waarbij elementen uit verschillende therapeutische modellen worden samengebracht in één interventie.
Soms wordt integratie beschouwd als een leidend principe in traumatherapie, dat niet alleen de therapeutische interventies stuurt, maar ook van invloed is op beoordeling, diagnose en casusformulering (Zilberstein, 2022). Dit principe benadrukt dat ons begrip van trauma en de gevolgen ervan rekening moet houden met diverse factoren uit zowel de pre als posttraumatische periode, zoals persoonlijkheid, eerdere traumatische ervaringen en copingmechanismen. Deze factoren kunnen op hun beurt belangrijke therapeutische doelen vormen.
Tot slot wordt een integratieve benadering ook beschouwd als cruciaal voor rehabilitatieprocessen, waarbij clinici worden aangemoedigd om een brede, op de gemeenschap gebaseerde aanpak van traumaherstel te hanteren (Kagan & Spinazzola, 2013)
Opkomst van de integratieve benadering.
De integratieve beweging zoekt naar een gemeenschappelijkheid van fenomenen die in de veranderingsprocessen van cliënten waarneembaar zijn en waar een universele taal aan zou kunnen worden gegeven.
De integratieve benadering is in belangrijke mate op gang gekomen door de toenemende professionalisering op het gebied van theorievorming en methodiekontwikkeling.
De essentie van verschillende therapiemodellen worden samengesmolten tot een overkoepelend model.
Er zijn honderden soorten therapie. Dit zijn allemaal verschillende modellen van behandelen. Elk therapiemodel houdt zich bezig met een aspect van het menselijk bestaan.
Binnen deze therapiemodellen zijn weer ontelbare technieken uitgedokterd.
Een specifieke therapeutische techniek kan effectief zijn op een bepaald bestaansgebied en ineffectief op een ander.
In integratieve therapie kijken we naar de principes die ten grondslag liggen aan de therapiemodellen. De onderliggende principes hebben te maken met een specifieke mensvisie en hoe het nu komt dat iemand lichamelijke en/of psychische symptomen kan krijgen. Deze principes worden verklaringsmodellen genoemd.
De therapeutische strategie van het medisch model is gericht op het lichaam.
De therapeutische strategie richt zich dan ook in de eerste plaats op het corrigeren van disfunctionele gedachten via het opsporen en uitdagen van deze gedachten.
De therapeutische strategie richt zich op de wisselwerking tussen twee of meer personen die tot eenzelfde systeem behoren.
De therapeutische strategie richt zich op de spirituele dimensies van het bestaan, de ziel van de mens.
De therapeutische strategie richt zich op de balans tussen draagkracht en draaglast in evenwicht brengen.
De therapeutische strategie richt zich op de innerlijke processen en ziet de mens als een dynamisch krachtenveld.